TKANINY JEDWABNE - linki do pełnych opisów tkanin

RODZAJE TKANIN JEDWABNYCH

Poniżej przedstawiam nazwy handlowe tkanin tak obecnych jak i historycznych.
Do najpopularniejszych tkanin należą: satyna i krepa, żorżeta i szyfon, tafta i szantung.

Alfabetycznie ułożone nazwy tkanin z opisami w linkach:

A      adamaszek, altembas, atłas,
B      brokat, brokatela, bureta,
C      cotelé,
D      devore,  diagonal,
F      faille, felpa, floret, fular,
G      gaza, glace, gloria, gofra, grodetur,
H      habotai, hałaj,
I       iluzja,
J      jedwabie jońskie, jersey,
K      kanaus, kaszmir, kitajka, krepa,
L      lama, lampas, lewantyna, liberty, lite tkaniny,
M      madras, makata, markizeta, mora, muślin,
O      ondula, organza,
P      panora, pika, pongé, popelina, prunela,
R      ryps,
S      satyna, szagryn, szantung, szermeza, sparking, strech, szyfon,
T      tabin, tafta, tapiserie, telet, tiul, trykotyna, tusser,
W      welur, woal,
Z      złotogłów,
Ż      żakard, żorżeta,

DEVORE

Devore (zwany również metodą przepalenia ) jest techniką stosowaną szczególnie w aksamitach, gdzie siatka-baza wykonana jest z jedwabiu,  a włos poddaje się procesowi rozpuszczenia włókien celulozowych , aby utworzyć pół-przezroczysty wzór względem bazowej tkaniny. Tę samą technikę można również zastosować do wyrobów włókienniczych, innych niż aksamit, takie jak koronki, atłas i in.

Metoda
Technika devore polega na użyciu tkanin, które łączą włókna białkowe takie, jak jedwab z włóknami na bazie celulozy, takie jak wiskoza, bawełna lub sztuczny jedwab.
W celu utworzenia "wypalenia" wzoru, żel zawierający chemiczną wodorosiarczanu sodu nanosi się na materiał na wzory jakie mają być uzyskane, rozpuszczane są włókna na bazie celulozy a pozostają włókna na bazie białek. Żel chemiczny może być stosowany zarówno w druku lub w ręcznym malowaniu na tkaninie.

Devore pochodzi od francuskiego czasownika Devorer , co oznacza dosłownie pożreć.

Historia
Tkaniny Burnout Uważa się, że pochodzi z Francji, prawdopodobnie jako tania alternatywa dla koronki, które mogą być tworzone przy użyciu pasty kaustycznej na tkaninie. Proces chemiczny stosowany komercyjnych w odzieży mody został opracowany w Lyonie na przełomie XIX i XX wieku.

Technika została spopularyzowana w 1920 roku - zazwyczaj używana była do wieczorowych sukni i szali i reaktywowana w latach 80-tych i 90-tych, w szczególności przez Jaspera Conrana do kostiumów teatralnych, a potem strojów wieczorowych i przez Georginę von Etzdorf  w szalikach.


1990 przebudzenie
Conran jest uznawany za popularyzatora Devore, wprowadzając go w 1989 roku i stosując następnie technikę w 1990 w swojej głównej linii mody, rozwinął swoją technikę do kostiumów teatralnych, np. w realizacji 1992 z My Fair Lady reżyserii Simon Callow, tkaniny burnout były często używane do strojów Elizy Doolittle i ulicznych sprzedawców.
Devore Conrana został użyty także przez Dawid Bintley 1993 's  w Balecie Królewskim, w 1994 roku w Scottish Ballet w przedstawieniu Śpiącej Królewny.
Najbardziej wyszukane elementy Devore stosowane przez Conrana - w procesie wytwarzania pieczone w piekarniku - były zbyt czasochłonne i kosztowne do produkcji i sprzedaży.

Założony w Wiltshire włókienniczy warsztat poligraficzny w 1981 roku przez Georginę von Etzdorf głównie tworzył malarskie wzory na tkaninie. Uznawany za początek popularyzacji szalik aksamitny devore, Georgina wprowadziła do oferty w 1993 roku - po eksperymentach z drukowaniem aksamitu od 1985.

ADAMASZEK

Kosztowna tkanina dwustronna, lecz jednobarwna tkanina z reguły jedwabna, o splocie atłasowym, z matowym wzorem na błyszczącym tle lub odwrotnie. Różnicę tonu między wzorem i tłem uzyskuje się poprzez odmienny sposób prowadzenia splotów tkackich, co wywołuje kontrast światła i cienia. Adamaszek wynaleziono w Chinach w II w. p.n.e., za pośrednictwem Arabów (nazwa od miasta Damaszek w Syrii), pojawił się w Europie, gdzie był produkowany od XII - XIIIw. Dawniej tkanina na wystawne ubiory, kościelne sprzęty . Obecnie tkanina używana na ubiory oraz jako obicia ścian i mebli, także w bieliźniarstwie na obrusy czy bieliznę pościelową.

ALTEMBAS

inaczej złotogłów (z tureckiego ałtyn basz - złota głowa), ciężka tkanina jedwabna, jedno- lub wielobarwna, przetykana nicią złotą (lub srebrną - wtedy jest to tzw. srebrnogłów), odmiana brokatu. Produkowana od XV w., głównie we Włoszech, na drogie ubiory świeckie i szaty liturgiczne. W Polsce wyrób altembasu zainicjował S. Koniecpolski, zakładając manufakturę w Brodach na Ukrainie.

ATŁAS - SATYNA

Gładka, miękka tkanina, początkowo z jedwabiu, obecnie z różnych surowców, po jednej stronie błyszcząca, po drugiej matowa, często wzorzysta, tkana tzw. splotem atłasowym. Używana do wyrobu kosztownych strojów i jako tkanina obiciowa. Znana w starożytności na Wschodzie, od VI w. używana w Bizancjum, skąd w XII w. przeszła do zachodniej Europy. W Polsce wytwarzano atłas od XVII w., początkowo gł. w manufakturach w Brodach koło Lwowa i w Gdańsku

BROKAT

Brokat, ogólne określenie jednostronnej, grubej i ciężkiej, jedwabnej lub półjedwabnej tkaniny wzorzystej, o dowolnych splotach i fakturze, do której wątków w tle lub wzorze została wprowadzona złota lub srebrna nić. Znany w Persji w pierwszych wiekach n.e., w Europie produkowany od XIV w. Do Polski sprowadzany od XVI w., a produkowany od XVII w. Używany na kosztowne ubiory świeckie i szaty liturgiczne i obicia mebli. Odmianą brokatu jest altembas

BROKATELA

Ciężka, półjedwabna, wielowątkowa i wieloosnowowa tkanina wzorzysta, z lekko reliefowym błyszczącym wzorem tkanym splotem atłasowym na adamaszkowym tle. Używana na szaty liturgiczne, reprezentacyjne ubiory świeckie i obicia mebli. Pochodzi z Persji, w Europie produkowana od XIV w., najpierw we Włoszech. Do Polski sprowadzana od XVI w., a produkowana od XVII w

COTELÉ

Lekka tkanina jedwabna, bawełniana lub półwełniana, tkana w podłużne prążki, stosowana na suknie

 

 

DIAGONAL

Tkanina wykonana w splocie skośnym

FAILLE

Gruba tkanina jedwabna poprzecznie prążkowana

FELPA

Inaczej plusz tkanina jedwabna lub zmieszana z wełną, podobna do aksamitu, używana w XIX wieku do pokrywania męskich kapeluszy. Miała włos dłuższy niż aksamit, jedwabisty, przygładzony w jedną stronę

FLORET

GAZA

Przezroczysta tkanina wykonana z cienkiej, silnie skręconej przędzy bawełnianej, jedwabnej lub z włókien sztucznych, specjalnie tkana, z krzyżującymi się po dwie lub więcej nitkami osnowy. Używana jest na firanki, zasłony, suknie

GLACE

Tkanina m.in. jedwabna, w której wątek i osnowa są różnej barwy, więc mieni się obu barwami. Stosowana na podszewki

GLORIA

Jedwabna, półjedwabna lub bawełniana tkanina podszewkowa o splocie płóciennym, najczęściej koloru czarnego

GOFRA

Tkanina jedwabna, półjedwabna lub bawełniana, o splocie płóciennym, rypsowym lub atłasowym z wytłaczanymi (gofrowanymi) wzorami, np. kora

GRODETUR

Gęsta tkanina jedwabna średniej grubości, barwna, czasem wzorzysta

HABOTAI - HABUTAI

Cienka, gęsta i płaska tkanina. Najcieńsze habotaie są lekkie i zwiewne. Mają lekki połysk.

HAŁAJ

Tkanina jedwabna lub półjedwabna

ILUZJA

Delikatna, przezroczysta tkanina jedwabna

JERSEY - DZIANINA

JEDWABIE LIOŃSKIE

To tkaniny jedwabne o wysokim poziomie artystycznym i technologicznym. Produkowane były w Lyonie od II połowy XV w. Jedwabie liońskie były i są nadal używane jako tkaniny ubraniowe, dekoracyjne, obiciowe.

KANAUS

Perska tkanina jedwabna

KASZMIR

Cienka tkanina sukienkowa z wełny czesankowej lub z dodatkiem jedwabiu; używana gł. na szale i suknie kobiece

KITAJKA

1. Kitajka - cienka, dość gęsta, gładka tkanina jedwabna o splocie płóciennym, jednobarwna o pewnym połysku lub mieniąca się, gdy wątek różni się barwą od osnowy. Najprostsza i najpospolitsza z tkanin jedwabnych, cieńsza i zwykle gorsza gatunkowo od tafty. Wyrabiana na Wschodzie, w XVII wieku importowana do polski z Turcji. Określenie używane m.in. w czasach Augusta III

2. cienka, jedwabna tkanina o splocie prostym, używana dawniej na ubrania oraz obicia mebli i ścian

3. dawniej - tafta, gładka jedwabna tkanina, pochodząca z Chin; w XVIII w. wyrabiana też w fabrykach A. Tyzenhausa w Grodnie

LAMA

Gładka, przetykana nitkami metalowymi tkanina, najczęściej jedwabna

LAMPAS

Odmiana adamaszku o wzorze lekko wypukłym

LEWANTYNA

Tkanina jedwabna o splocie skośnym

LIBERTY

Jedwabny atłas o silnym połysku

LITE TKANINY

Tkaniny zazwyczaj jedwabne z wątkiem z nicią złotą (złotolite) lub srebrną (srebrnolite), gładkie lub wzorzyste, mieniące się kolorem nici jedwabnej użytej w osnowie; do XVIII w. zwane były złotogłowiem lub srebrnogłowiem; pochodzenia wsch., rozpowszechniły się w Europie XV-XVIII w. Stosowane na ubiory i obicia ścian

MADRAS

Tkanina bawełniana lub jedwabna o zbitym przeplocie ze wzorami (reszta wątku luźna), używana na zasłony, nazwa od pierwotnego miejsca produkcji

MAKATA

Jedwabna tkanina przetykana złotą lub srebrną nicią (złoto- lub srebrnolita) o stylizowanych wzorach roślinnych albo geometrycznych. Wytwarzana w krajach Wschodu, gdzie używano jej do nakrywania poduszek i materacy. W Polsce wytwarzano ją w XVIII w. w Grodnie, Buczaczu, Brodach i używano jako kotar, serwet, obić ścian oraz na namioty

MARKIZETA

Cienka, przezroczysta tkanina bawełniana, niekiedy jedwabna lub wełniana, wykonana z silnie skręconej przędzy. Stosuje się na firanki, zasłony, sukienki itp

MORA

Tkanina, najczęściej jedwabna, o falisto mieniącym się deseniu

MUŚLIN

1. lekka, delikatna, cienka tkanina jedwabna wykonana bardzo luźno w splocie płóciennym przeważnie jednobarwa. Używana na firanki, bluzki. Może też być wykonana z bawełny o luźnym splocie płóciennym

2. silnie skręcona greża, czyli surowe włókno jedwabne

ONDULA

2. lekka wełniana tkanina sukienkowa, czesankowa, poprzecznie prążkowana

1. jedwabna przędza wątkowa, podwójnie nitkowana

ORGANZA = ORGANDYNA = ORGANTYNA

PANORA

Tkanina jedwabna

PIKA

Gęsta, prążkowana tkanina jedwabna

PONGÉ

Bardzo lekka tkanina jedwabna o splocie płóciennym

POPELINA

Tkanina m.in. półjedwabna lub jedwabna, o splocie płóciennym z większą gęstością nitek w osnowie niż w wątku i dlatego z bardzo drobnymi poprzecznymi prążkami. Stosowana w krawiectwie lekkim

PRUNELA

Cienka, mocna tkanina jedwabna o splocie atłasowym

RYPS

1. Tkanina o gęstym splocie tworzącym powierzchnię prążkowaną. Charakteryzuje się dużą trwałością. Wyrabiana z jedwabiu, wełny lub bawełny. W XVIII w. szyto z niej spodnie. Od XIX w. ryps używany jest do produkcji odzieży i obić tapicerskich.

2. Gładka, cienka tkanina jedwabna, wełniana, pólwełniana, bawełniana, rzadko lniana, o splocie rypsowym dającym efekt prążków, barwiona. Prążki biegnące wzdłuż dają ryps wątkowy, wszerz - osnowowy, a skośnie - osnowowo - wątkowy

SZAGRYN

Lekka tkanina jedwabna o wypukłej fakturze naśladującej groszkowane skóry

SZERMEZA

Charmeuse - cienka, miękka tkanina jedwabna, stosowana na suknie lub dzianina stosowana na bieliznę

SPARKING

Błyszcząca tkanina z jedwabiu połączonego ze sztucznym włóknem

STRECH

SZYFON

Jedwabna lub bawełniana tkanina, cienka, o splocie płóciennym, z przędzy czesankowej cieńszej w wątku niż w osnowie. Gęsta, lekko sztywna, przeświecająca, przeznaczona na bluzki, rzadziej sukienki, i na galanterię odzieżową damską. ( onet ) SZYFON cienka, przewiewna tkanina bawełniana lub jedwabna, używana do wyrobu bielizny

TABIN

Wschodnia, drogocenna jedwabna kitajka. W XVII wieku szyto z tabinu sukienki i sporządzano czepeczki. Najdroższy tabin przerabiano złotymi nićmi i używano go na pelisy z soboli. Bywał w kolorze czarnym, fiołkowym, niebieskim

TAPISERIE

Gobeliny barwne - jednostronne tkaniny dekoracyjne służące do ozdoby ścian, przedstawiające sceny biblijne, z życia świętych, mitologii, historii starożytnej, romansów rycerskich, krajobrazy z roślinami i zwierzętami (tzw. werdiury), motywy heraldyczne. Wykonywane były na podstawie kartonów z projektami kompozycji, tworzyli je często znani malarze (np. Rafael, Rubens, Boucher). Tkane były na krośnie poziomym lub pionowym, splotem płóciennym, rzadziej rządkowym, z cienkiej wełny i jedwabiu, niekiedy z dodatkiem nici złotych lub srebrnych. Tapiserie znano już w starożytnym Egipcie (od czasów XVII dyn.), w Chinach (od 2. połowy II tysiąclecia p.n.e.), przed Kolumbem w Peru. W Europie tworzono je od XII w. w Niemczech i Francji. W XIV-XVIII w. głównymi ośrodkami wyrobu były: Paryż, Arras, Tournai, region Loary, Bruksela, Antwerpia, Brugia, Oudenaarde (Flandria), Florencja, Ferrara (od III tysiąclecia p.n.e.). W Polsce początkowo tapiserie były sprowadzane z innych krajów (np. arrasy wawelskie), zwano je arrasami lub szpalerami. Pierwsze manufaktury tapiserie powstały w 2. połowie XVI w. w Gdańsku, Wrocławiu, Brzegu, Legnicy. Słynne były manufaktury w Białej Podlaskiej, Koreliczach, Nieświeżu, Bieździatce. Tkaniny wykonywane w technice tapiserie używano też na obicia mebli, antependia i ornaty.

TELET

Materia jedwabna na suknie niewieście, prawie tak kosztowna jak złotogłów, modna w Polsce od ostatnich Jagiellonów do Jana Sobieskiego i używana na pokrycie szubek kobiecych z drogich futer. Sprowadzana zawsze ze Wschodu, najmodniejsza była w białym kolorze

TIUL

Delikatna ażurowa jedwabna lub in. tkanina plecionkowa (albo dzianina) o prostokątnych lub sześciobocznych drobnych oczkach. Zwykle jednobarwna, niekiedy tkana wzorzyście. Produkowana od XVII w. we Francji, w Tulle. Stosowana dawniej głównie jako tło do haftów i koronek, a od XIX w. także jako materiał na suknie, firanki, welony, woalki i szale

TRYKOTYNA

Gruba, miękka tkanina jedwabna

TUSSER

Gruba, miękka tkanina jedwabna

SZANTUNG

Tkanina jedwabna na ubiory męskie i damskie z charakterystycznymi zgrubieniami w wątku, ze specjalnej przędzy - półczesanej lub z kokonów podwójnych. Nazwa od chińskiej prowincji Szantung
Rodzaje tkanin

TAFTA

Tkanina bardzo gęsta, sztywna, szeleszcząca i połyskująca, często dwubarwnie, z jedwabiu naturalnego, obciążonego lub syntetycznego, o splocie płótna, często z dodatkiem nici błyszczącej lub metalowej, dającej efekt mieniącej się lub połyskującej przemiennie powierzchni. Może być o jednobarwnej lub barwnie tkanej powierzchni.
Wyróżnia się: taftę taye - w paski, taftę travers - w poprzeczne prążki, taftę quadrille - w drobną krateczkę, taftę ecossaia - w kratę, taftę flaconne - w drobne wzorki, taftę chifon - miękką, gładką
Masa powierzchniowa wynosi 130 g/m2
Stosowana na suknie i bluzki i inne stroje wieczorowe oraz poduszki, zasłony
Rodzaje tkanin

KREPA

Jedwabne krepy to lekkie i miękkie, klasyczne tkaniny, dobrze się układające.

Tkaniny są różnej grubości i o różnym wykończeniu. Tekstura tkaniny waha się od niemal gładkiej do ziarnistej.

Są bardzo wdzięczne w użytkowaniu. Można nimi dobrze wymodelować sylwetkę. Jedwabne krepy są trwałe i wygodne w noszeniu, niekłopotliwe w pielęgnacji.

Krepa z prawdziwego jedwabiu to nieco elastyczna tkanina
o ziarnistej powierzchni i miękkim chwycie.

Sztuczna krepa 

jest tkaniną grubszą i sztywniejszą, bardziej szorstką od naturalnej.

Jest mało przewiewna,

może być w niej duszno i gorąco.

Jedwabna krepa jest tkaniną uniwersalną.
Bardzo dobrze się układa.

Widać jak miękko układają się fałdy,
tuszując mankamenty figury.





VIONNET - Drapowana bluzka z jedwabnej krepy



Jedwab jest sprężysty i wytrzymały (oczywiście jedwab dobrej jakości).

*m/m = momme ( jednostka określająca ciężar tkaniny jedwabnej)
- zakres 16-19 oznacza średni ciężar jedwabiu.

Krepy z jedwabiu naturalnego cechują się wyjątkową miękkością i wygodą noszenia.
Jest to tkanina mało przejrzysta, przewiewna, miękka.
Kolor krepy z jedwabiu naturalnego jest stonowany, matowy, ciepły.

Jedwabna krepa jest tkaniną o wielu możliwych zastosowaniach.
Może być noszona na codzień jako wygodna bluzka, sukienka, czy spodnie.
Ww opisane cechy określają jej przydatność w strojach wymagających nie narzucającej się elegancji.

Krepa jest szczególnie łatwa w pielęgnacji . Tkanina ta ma małą skłonność do gniecenia się . Po praniu może nie być konieczności prasowania .

Krepy nadają się na bluzki, sukienki, suknie, lekkie spodnie, koszulki nocne i szlafroczki, szale i szaliki, apaszki.
Miękka krepa jedwabna sprawdza sie dobrze jako szale, apaszki i inne dodatki odzieżowe. 
Jedwabna krepa chętnie jest noszona przez gwiazdy filmu i estrad.

Jedwabna krepa jest jedną z najczęściej wybieranych tkanin do malowania na jedwabiu.











Przykłady tekstyliów z krepy jedwabnej przedstawiamy poniżej.


Materiał ten jest mało podatny na zagniecenia,
można z powodzeniem tworzyć z niego wszelkie falbany i drapowania.


Suknie, spódnice i bluzki wykonane z żorżety, a także szlafroczki
układają sie blisko ciała - są "lejące.




Atrakcyjnie wyglądają wykonane z niej narzutki, bolerka, a przede wszystkim szale do sukni i sukienek.






Doskonale się sprawdza w połączeniu z zorzeta.

---

Pomarszczona, matowa tkanina (najczęściej jedwabna) z silnie skręconej przędzy

Krepdeszyna

miękka, lekka tkanina jedwabna (krepa) o splocie płóciennym, z prążkami poprzecznymi słabo zarysowanymi. Charakterystyczne jest występowanie kolejno dwóch wątków z prawym i dwóch z lewym skrętem. Bywa drukowana lub jednobarwna

 Krepa lub crape [ potrzebne źródło ] (Anglicized wersje ks  crêpe  [ 1 ] ) jest jedwab , wełna , lub włókien syntetycznych

RODZAJE KREPY:

Aerophane : zabytkowa krepa z XIX w.

Krepa Alberta : lepszej jakości czarny jedwab żałobny  używany od 1862 roku.  Mieszanka jedwabiu i bawełny.

Alicienne : tkaniny obiciowa na meble o splocie w paski na przemian płóciennym i krepowym

Altesse : brytyjski splocie zwykłego jedwabiu z nadzieniem crêpe

Arabian : Tkanina Brytyjska  jedwabna krepa haftowana w kropki

Zrównoważony Krepa : Crêpe tkane z przędzy przemiennego kręte S i Z w obu kierunkach.

Balmoral krepa : Krepa Angielska z XIX w.

Balzerine : Rok 1889 -  wąskie paski jedwabiu z silnie skręconej przędzy jedwabnej pokryte szerszymi paskami krepy.


Baute/Beaute satyna : satyna osnowa z krepowym wątkiem na spodzie.

Borada krepa . tańsza, ekonomiczna wersja żałobnej krepy popularna w XIX w.

Bologna Krepa : Jedwabna krepa żałobna znana również jako Valle cypre.

Kanton Krepa : jedwabna krepa miękka , ze skośnymi prążkowaniami. Produkowane w Wielkiej Brytanii, ale eksportowane do Chin, stąd jej nazwa.

Szyfonowa Krepa :  krepa o ciężarze podobnym do grubego szyfonu.
Chijimi . japoński krepa [ 19 ]

Chirimen . Japońska surowa jedwabna krepa szeroko stosowana na kimona  W przypadku tkanin z kropką jest to pon-chirimen.

Courtauld krepa : Rok 1890 - krepa żałobna tkana  przez firmę Courtaulds . Rok 1894 -  odmiana, zwana Nowa Courtauld. Jedwabna krepa  była wyjątkowo cienka i miękka. Courtaulds zmonopolizowany rynek eksportowy , co oznacza, że tkaniny znany jako krepy angielskie  aż do 1940 roku prawie zawsze były produkowane przez Courtaulds

Krepa Algierii : nazwa handlowa drukowanej Pongee . z przędzy krepowej.

Krepa anglaise . francuski termin angielskich żałobnych krep w czerni i bieli   "krepa polonais"  tkanych  przez Courtaulds (patrz Courtauld krepa ).  Wykonany w 1940 roku po raz ostatni.

Krepa Beatrice . Nazwa handlowa dla crêpe z lekkim osnowowym paskiem

Krepa berberyjska : Nazwa handlowa jednolicie barwionych kuponów pongi o fakturze krepy.

Krepa charmeuse : Lekkie jedwabne satyny z  osnowy grenadyny i wątkiem z przędzy krepowej.  (GRENADYNA  silnie skręcona przędza jedwabna.)

Krepa chenette : nazwa handlowa dla mocnej krepy o żwirowatej powierzchni.

Krepa : Wykonana z osnowy o dodatkowych skrętach  w celu utworzenia dodatkowego głębokości faktury.

Krepdeszyn : dobrze, lekki jedwab, bawełna, lub czesankowej, z prostym splocie

Krepdeszyn Travers : prążkowany krepdeszyn z grubszej przędzy  wprowadzonej do splotu w regularnych odstępach .

Krepa de Dante :. Crêpe z jedwabiu i wypełnienia z wełny - połączenie jedwabiu i wełny
Krepa de lahor : krepa Cotton made ​​in France.

Krepa de laine/wełniana : tkaniny gładkie wełniane tkane na  efekt krepy.

Krepa de santé/zdrowotna  : niebarwione, ściśle tkane,  mieszanki wełny zmieszane z lnem lub jedwabiem, bawełny, zwany także "zdrowie krepa"

Krepa d'Espagne : Tkanina utkana z wątku jedwabnego i osnowy wełnianej

Krepa Diana : Nazwa handlowa dla mieszanki bawełny i jedwabnej krepy.

Krepa Elizabeth : Angielski termin wzorzystej lub żwirkowatej żorżety .

Krepa flanela : Zwykła tkanina czesankowa z wykończeniem krepowym .

Krepa imperial Wełniana krepa z końca XIX wieku.

Krepa żakardowe : krepa tkana na wzór żakardów .  

Krepa janigor : Nazwa handlowa dla ciężkiego piersiowej włókienniczych z jedwabiu i nudnych naprzemiennie octanu osnowy wątków, cross-barwione w różnych odcieniach. [ 24 ]
Krepa Koszulka : jedwabna krepa pionowo prążkowane przypominający z dzianiny . [ 24 ]
Lisse Krepa (lub dzierżawy) : lekkie, błyszczące, lekko usztywnione otwarty splot jedwabiu lub bawełny krepy, z mniejszą ilością zwrotów akcji niż crêpe crêpe . [ 24 ]
Crêpela : francuski termin na efekt krepy. [ 24 ]
Crepeline . Bardzo czysta tkany jedwab zwykły zwykle stosowane w konserwacji wyrobów włókienniczych [ 24 ] Pierwotnie wprowadzony w 1870 roku jako tania alternatywa do krepdeszyn. [ 6 ]
Crêpella . Zwykły tkane z wykorzystaniem przędzy czesankowej ciężko obrócił [ 24 ]
Krepa Maretz A 1862 tkaniny. [ 6 ]
Krepa marokańskie : Ciężki, krzyżowo-żebrowym crêpe których wypełnienie jest grubszy przędzy niż osnowy, przypominający krepy Kanton. [ 24 ]
Krepa meteorów : jedwabna krepa miękkie, skośnym splocie cofania do satyna. [ 24 ]
Krepa moher : mieszanka jedwabiu i moheru
Krepa morette : Nazwa handlowa. Lekki włóczka krepa z cięższych, luźniejszej napełniania. [ 24 ]
Krepa mosseux : rodzaj nieprzejrzystego woal , który jest odporny na kurczenie się. [ 24 ]
Krepa Myosotis późniejszym naleśniki, żałoby wykonane w 1930 roku, w zaciśniętego jedwabiu z miękkim wykończeniem. [ 6 ] Courtaulds rozpoczęła ten tekstylnych w początku 1930 roku jako alternatywa dla coraz bardziej niepopularne tradycyjnych crapes sztywne żałoby. [ 3 ]
Crepenette . Krepa tkana jak pongi
Krepa ondese : Rough teksturowanej rayon-octan mieszanka krepa. [ 24 ]
Krepa popelina : koniec 19 wieku tkaniny jedwabne, wełna żebro z efekt krepy. [ 24 ]
Krepa Rachel : Francuski druku czesankowej bawełny mieszanka krepa. [ 24 ]
Radio Krepa : Brytyjska surowego jedwabiu krepa z efektem selera, korzystając z innych podwójne rzędy S-twist i Z-twist. [ 24 ]
Krepa królewski : Sheer crêpe-de Chine wprowadzony w 1889 roku [ 6 ]
Krepa Suzette : wariacja na Crépon żorżety. [ 24 ]
Crépine : Silk z krepa kropek. Nazwa opisuje również typ grzywki . [ 24 ]
Crepoline :. klasa przejrzystych tkanin z osnowy mądry efekt krepy [ 24 ]
Crepon . cięższe krepy z przesadną osnowy kierunkach teksturę wyprodukowanego przez kilka technik tkania, [ 24 ] miękkie jedwabiste version wprowadzono w 1866 r, a po drugie, znacznie cięższa version w 1882 W Crepon 1890 opisano również, że tkanina wełniana dmuchany między pasami lub kwadratów, w tym milleraye Crépon (paski) i Crepon Perski (z "orientalnymi wzorami"). [ 6 ]
Kryształ Krepa : angielski termin na jedwabiu crêpe. [ 25 ]
Crespe . Lekki zaciskane gaza żałoba, pod koniec 16 wieku [ 6 ]
Cynara : tkanina typu w krepa jedwabiu i octanu. [ 26 ]
Cypr :. Dobra crêpe wykorzystywane do żałoby hatbands w wieku 15th-17th, wykonane na Cyprze [ 27 ]
"Ele'ele kanikau :. Czarny żałoba crêpe noszone na Hawajach [ 28 ]
Epingline : Tekstylia w jedwabiu, sztuczny jedwab lub czesankowej o powierzchni crêpe. [ 29 ]
Esmeralda lub étendelle : Czysta biała krepa lub gazę popularne w początku 19 wieku, często haftowane. [ 30 ]
Mieszkanie Krepa : Nazywany również makiety krepy lub (nieprecyzyjnie) francuski krepa. Gładka, płaska równina splot tkaniny, zwykle mieszanka jedwabiu, z przędz ciężko skręcone nitki osnowy i zwykłym. Stosowany również do opisu podobnego tkanin wykonanych bez przędz krepy-krętych. [ 31 ]
Francuski krepa : niewłaściwie stosowany do płaskiej crêpe .
Jedwabne zwykły splot tkaniny ze sztucznego jedwabiu lub światła podobne do płaskiej crêpe.
Bielizna z tkaniny wagi przędzy osnowy zwykłej skrętki przędzy i napełniania, który jest mniejszy niż typowy skręconych krepy twist. [ 32 ]
Gamsa . imitacja wspierane crêpe satyna splot diagonalny jedwabiu w [ 33 ]


Shioze . japoński jedwab krepa przędzy [ 47 ]
Victoria krepy : Brytyjska wykonane krepa z wysokim bawełny połysk. [ 48 ]
Yantsou : jedwabna krepa wykonane Figured w Yantai , wschodnich Chinach. [ 49 ]

Rodzaje tkanin

BURETA

Nazwa określa tkaninę i przędzę.
1. Tkanina z wyczeski jedwabnej o oryginalnej, szorstkiej fakturze powierzchni. Miąższość tkaniny oraz jej gruzełkowa faktura powodują, że mało się gniecie. Używana na bluzy, sukienki, wygodne koszule męskie.
2. BURETA – przędza zgrzebna z jedwabiu naturalnego odpadkowego tzw. wyczeski.
Rodzaje tkanin

FULAR

Fular – cienka, charakteryzująca się szczególną miękkością tkanina o splocie płóciennym, skośnym lub atłasowym używana głównie na krawaty i chustki. Ze względu na dużą miękkość fular stosowany jest na bieliznę, sukienki, szaliki itp
Fular to również element stroju męskiego, niekiedy panowie noszą go zamiast krawata lub muszki.
Rodzaje tkanin

ŻORŻETA

Tkanina o splocie płóciennym, z silnie skręconej przędzy krepowej w splocie płóciennym, w osnowie i wątku kolejno po 2 nitki ze skrętem Z i S, z jedwabiu naturalnego, sztucznego i.in. Ma matową powierzchnię o nieregularnie zmarszczonej powierzchni i ziarnistym chwycie, może być jednobarwna lub drukowana
Masa powierzchniowa wynosi 50-85 g/m2
Przeznaczona jest na sukienki, bluzki i wyroby galanteryjne
Rodzaje tkanin

PLUSZ - AKSAMIT - WELUR - WELWET

Plusz 

(z fr. peluche) – rodzaj miękkiej tkaniny z okrywą runową lub włókienną.
Różne nazwy poszczególnych typów tkanin wynikają z różnych technik wytwarzania lub drobnych różnic w wyglądzie, jednak cechą wspólną wszystkich tych tkanin jest puszysta okrywa włókienna.
Technika ta pozwala uzyskać bardzo miękką i delikatną okrywę włókienną, stąd zastosowanie tkanin na stroje czy drogie obicia tapicerskie.

Pierwsi wyrabiali plusze mieszkańcy Indii. W Europie są one znane od około XII wieku, a w Polsce wytwarzane od przełomu XVII i XVIII wieku.

Dawniej stosowano je głównie do wyrobu wytwornych strojów. Obecnie najczęściej używane są na obicia tapicerskie, a także do wyrobu ubrań i butów.

Do pluszów należą:

Aksamit 

- plusz z bardzo krótką okrywą, poniżej 3 mm,

na okrywę włókienną w aksamicie stosuje się również jedwab

Aksamitów używano początkowo na reprezentacyjne ubiory świeckie i stroje liturgiczne, od średniowiecza także na pokrycia mebli, zasłony, kapy.

Pochodzi z Indii, od XII w. był produkowany we Włoszech (Genua, Wenecja), a od końca XVII w. także w Polsce.

Aksamit (późnogr. heksámitos "złożony z sześciu nici") – tkanina najczęściej bawełniana z krótką okrywą włosową (m.in. jedwabną) uzyskiwana przez wprowadzenie między nitki osnowy i wątku dodatkowych nitek runowych w formie pętelek, które pozostawiono nierozcięte (aksamit pętelkowy) lub rozcinano (aksamit strzyżony).

Aksamity mogą być gładkie lub wzorzyste.
Wzory uzyskiwane są przez

• wzorzyste tkanie (tkanina żakardowa)
• zróżnicowanie wysokości włosa
• zestawienie powierzchni z okrywą włosową i bez okrywy
• prasowanie
• wytłaczanie
• gofrowanie
• drukowanie techniką sitodruku
• z dodatkiem nitek metalowych nazywane są brokatami (altembasami)
• "wypalanie" wzorów przez nanoszenie żelu

Panekla 

(panécla) – rodzaj aksamitu, który posiada włókienną okrywę i jest przeplatany dodatkami z barwnej przędzy, bądź złotymi lub srebrnymi nitkami

Welur 

- plusz osnowowy, w którym okrywa runowa tworzona jest z osnowy
(fr. velours – puszek, aksamit)

Welwet 

- plusz wątkowy, w którym okrywa runowa tworzona jest z wątku

Wygląd, właściwości i zastosowanie welwetu są podobne jak w przypadku welurów czy aksamitów. Od tych ostatnich różnią się tylko nieco wyższą okrywą.

Genua-cord 

- plusz wątkowy (welwet) prążkowany podłużnie, w Polsce popularnie nazywany sztruksem

Menchester 

- plusz wątkowy (welwet) prążkowany podłużnie, o szerokich prążkach (odmiana genua-cordu), w Polsce również nazywany jest sztruksem

Devore 

- zwany również metodą burnout, jest techniką stosowaną szczególnie w aksamitach, gdzie siatka-baza wykonana jest z jedwabiu,  a włos poddaje się procesowi rozpuszczenia włókien celulozowych , aby utworzyć pół-przezroczysty wzór względem bazowej tkaniny. 

WOAL

Bardzo cienka tkanina, najczęściej lniana, także jedwabna i bawełniana; tkana splotem płóciennym; przeważnie jednobarwna.
Używana od XIX w. na szale, chustki, suknie i przewiązania damskich kapeluszy (wiązane pod brodą lub opadające na plecy).

ZŁOTOGŁÓW

Inaczej altembas - lita jedwabna tkanina o tworzącym wzór wątku z metalowej. najczęściej złotej nici.
Używany w XVI-XVIII w. na bogate stroje, szaty liturgiczne, do dekoracji wnętrz.
W Polsce wyrabiany od XVII w.
Analogiczna tkanina z wątkiem z nici srebrnej zw. jest srebrnogłowiem.
Z wyrobu tych tkanin słynęła Florencja w XVI i XVII w.

ŻAKARD

Tkanina wzorzysta. Wzór uzyskuje się poprzez tkanie kolorowej przędzy na krosnach Jackarda.